Etrafıma bakıyorum, insanlar o kadar yapay ki... Hareketleri, sözleri, tavırları; her şeyleriyle yapaylar ancak asıl mesele şurada başlıyor; onlar bunun farkında değil ve çok doğal, havalı olduklarını falan zannediyorlar. Neyse ben bakıyorum, canım sıkılsa da gülüp geçiyorum.
Samimiyet dediğin tek dişi kalmış canavar...
Hande Yener sevmem, pek takdir de etmem açıkcası... Müziğe kendinden bir şey kattığını düşünmüyorum, trend takip ediyor sanki sadece... Ancak bu parça bir enteresan, pek Hande Yeter(ben böyle diyorum) kalıplarında değil. Arkada funky gitarlar, dönemine göre iyi ama şimdilerde "bakkal" karşılanabilecek bir sound var. Zaten bence bu işte birinin daha parmağı var sanki ama bilgim yok bu konuda.
Ben en çok boşluk bırakmasını seviyorum çünkü gerçekten insanlar çok..!
Not: Albüm kapağı şahane şahane! :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder