Bugünden tam 33 yıl önce yani 81 senesinde dünya çok önemli bir insanı daha yolcu etti. O kişi ki adeta kendisinin dostlarıyla öncülük ettiği müzik akımıyla insanlığa bir çok önemli mesajlar vermiş bir ozandı adeta. Küçük bir adadan kitleleri arkasına sürükleyerek dünyanın belki de en güzel çağlarından birini yaşamasına önemli ölçüde neden olmuş o insan; Robert Nesta Bobby Marley.
Onu çok sevdiğim bir parçasının kendi evlatları; Stephen (ki benim favorimdir) ve Damian tarafından yorumlanmış Pimpa's Paradise parçasıyla yad edelim. Onu gerçekten canlı dinlemeyi ve onun yaşanmışlıklarına uzaktan da olsa tanıklık etmeyi çok isterdim.
Bu topraklar hatta Dünya bugün bir virtüözünü kaybetti; Selim Sesler henüz 47 yaşında uzun zamandır sürdürdüğü mücadelesini kaybetti ve kalp yetmezliği sebebiyle aramızdan ayrıldı. Güçlü bir kalbi vardı aslında; bize üflediği o güçlü duygulardan bunu anlıyorduk lakin hayat denen meret biraz da böyle maalesef, sizi güçlü yerinizden vurarak bir anda alıp götürebiliyor.
Sesine, yüreğine, emeğine ve bize verdiklerine sonsuz minnetarız Selim Baba; arkandan bize parçanın ismi gibi gözyaşı dökmek düşer.
Huzur içinde uyu üstat...
Bildiğimiz adıyla Sting... Bu ismi eski bir grup arkadaşı, bir konserinde siyah&sarı çizgili bir şey giymesi üzerine bal arısı benzetmesiyle vermiş. Nadir de olsa kendisini sevmeyenlere rastladım ancak ben daha önce de bir kaç kez belirttiğim gibi kendisinin hayranıyım.
Bir de muhteşem yazılmış bir standart olan
"My one and only love" parçasını, Nicholas Cage'in
baş rolünü oynadığı "Leaving Las Vegas" filmi için seslendirmiş, ki ben bugün öğrendim, pek şahane olmuş!
Herkesin bu hayatta parçanın tarif ettiği benzersiz aşk duygusunu tatmasını dilerim, biraz ütopik olsa da... :)
Buyurunuz...
Enteresan bir durum hem hüznü hem de onunla birlikte gelen huzuru yaşamak; Mazzy Star 90'ların ortasında bu parçasıyla sanırım tüm Dünya'ya bu duygu karmaşasını yaşattı.
Son günlerde tekrar karşıma çıktı bu parça ve tutuldum. Bazen yolda yürürken dinlediğiniz parçalar size kendinizi bir film karesindeymişsiniz gibi hissettirir, en azından bana sık sık oluyor bu, işte bu parça tam da o mizansenin tetikleyicisi. Yolda yürürken dinlemenizi mutlaka ama mutlaka öneririm. Parçasının kendisi bir servüven olduğundan olsa gerek bu durum da...
Parçanın temel büyüsü de eski bir Smiths üyesi olan vokalist ablamız Hope Sandoval'ın muhteşem vokalinden geliyor. Ah şu güzel sesli kadınlar ah!
Bir çoğumuz Berkin'i unuttu belki ama ben unutmadım, unutmayacağım da... Hayatımda çok önemli kırılma noktalarından biridir Berkin; daha önce de belirttiğim gibi her şeyden ayrı koyduğum bir olay.
Kaldı ki böyle bir günde nasıl unutulur? Bugün Türkiye'nin o benzersiz leşlikteki tarihinin bir başka dönüm noktası çünkü... Bugün dar ağacında 3 fidana göz kırpmadan kıyıldığı günün yıl dönümü çünkü.
Mehmet Ali Uğurlu ismindeki vatandaşımızda bugün dünyaya gelmiş olan çocuğuna Berkin Mahir ismini layık görmüş, kendisine helal olsun demek istiyorum. Sembolik de olsa unutulmaması gereken insanları hatırlatmak için önemli bir adım bu bence.
Çokça dile getirdiğimiz gibi; insanlık dışı sebeplerle öldürülen Deniz'leri, Mahir'leri, Hüseyin'leri, Erdal'ları, Hrant'ları, Berkin'leri ve çok yazıktır ki daha nicelerini unutursak gerçekten ama gerçekten kalbimiz kurusun! Buna sebep olanlar varsın utanmasın, ben onların yerine bu topraklarda her soluduğum gün yerin dibine giriyorum zaten.
Ayrıca bu kadarı yetmezmiş gibi her gün utancına utanç katmaya devam ediyor bu ülke; tüm utanmazlığı ve yüzsüzlüğüyle...
Albert Camus şöyle demiş: "Bir ülkeyi tanımak istiyorsanız, o ülkede insanların nasıl öldüğüne bakın."
Sen yine de hoş geldin Berkin Mahir, inanıyorum ki senin için bir şeyler bu topraklarda değişecektir. Ve tekrar teşekkürler Mehmet Ali Uğurlu!
Herkese merhaba,
Bir zamandır hiç paylaşım yapmadım lakin en kısa zamanda tekrar paylaşımlarımla burada olacağım.
Bu süreçte aklıma düşenleri paylaşmak bir şekilde içimden gelmedi diyelim ama belirttiğim gibi asla burayı sallamış değilim.
Arada boş geçen zamanın telafisi olarak da biraz eskilere gidelim isterim, buyrunuz.
Her zaman en özgürlükçü ve bilinçli dönem olan 70'ler!
